*****

    خداییش خیلی خوش میگذره، وقتی بفهمی که نگاه خدا دنبالت میکنه!

    خداییش خیلی باحاله، اگه خدا به هستی ات  بباله!

    خداییش خیلی عالیه، اگه بفهمی که همه چی یعنی "خدا" و ،هیچی، وجود

     خارجی نداره،چون" همه چی" همه جا رو گرفته...!

     خداییش خیلی با صفاست، که وقتی اسم خداتو صدا میزنی ریحان محبّتش

     اشک چشاتو جاری می کنه !

     خداییش چقد فرح بخشه،که صدای خدا تو بشنوی!

     خداییش دلت چقد حال میاد، وقتی جواب خدا تو میدی !

     خداییش چقد قشنگه، که اشک امان دل بی تاب دیدار ربّت رو بریده باشه !

     خداییش چقد عند معرفتی، اگه همه رو عاشق خدا کنی !

    خداییش چقده میچسبه، که چشت تو چش خدا بیفته..بعد هردوتون به هم لبخند

     بزنین !

    خداییش روحت چقد آروم میشه، وقتی خدا، جونت رو بخره و بگه:خوش اومدی

    معشوق من..!!

    آخیــــــــــــــــــــش!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 برگرفته از دل

     نمیدونم چرا عید سال که نزدیک میشه یه جوریم میشه؟!...

    مردم و که میبینم ریختن تو خیابون و غرق خرید عیدن بد جوری نفسم میگیره...

    نمی فهمم چم میشه .انگار دنیا رو سرم خراب میشه.شاید خل و چل شدم رفته پی

    کارش...! ها!!!

    یه جور غم عجیب رو دلم سنگینی میکنه دلم میخواد بپرم برم یه جایی که هیچی نفهمم.

    یه جور نگرانی که نمیدونم مال چیه.با خودم فکر که میکنم  میبینم دلیلیش شاید نرسیدن

    باشه. یه سال دیگم گذشته اما من نرسیدم...........!!!!!!!!!!! هرچی جلو تر میرم میبینم

    اووووووووووه هنوز کلی راهه و من اول راه...فاصله زیاده و فرصت کم.آخ الان دلم داره

      میترکه.خداااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا بگیر منووووو! وا ی که چقد هوا تنگ شده 

     این سال تحویل توش چی داره که منو اینطوری دلتنگ میکنه؟ها؟ یا من چی براش کم دارم

     که میخواد خفم کنه؟

         "روزها در پی هم میرود اما من هنوووز... در همین کوچه اول مانده ام"

     الان که سال تحویل شده یه حال دیگه به اون حال اضافه میشه که یه جور امیدواری بهم

     میده.دلم میگه: حالا که خدا یه سال دیگه رو به روت نو کرده یعنی هنوز منتظرته و امید

     داره به رسیدن به تو.

    پس منم میگم" بسم الله و یا علی.......... للوصول إلی النّووور"

بر گرفته از دل

.........

هیچ کس تنهائیــــم را حس نکرد            وسعت ویرانیــــم را حس نکرد

هیچ  دستی سوی من جاری نشد       هیچ اشکی مرهم چشمم نشد

کس به تنهایی من راهی نداشت         لیک احساسی دلم را کار داشت

کار من از این همه بگذشته شد           راه من از راه ها بگسسته شد

ماندم و تنهاو سرشار از سکوت           مات در صحرای بی تاب سکوت

محو در روح نیـــــاز آن قنــــوط              کوچه های جسم و جانم در هبوط

سالک حق، نوری بر عقلم فزود          لیک بر این، بی محبت نیست سود

از تعلق های خود وارسته ام              قلب تنهایـــم به ربّم بستــه ام

یک به یک از بندخود، من رسته ام        رستـــم اماحال،زارو خستــه ام

خسته از جانی که بی تابی کند         هردم عشق خود، بهانه می کند

آسمان از دست من شاکی شده        بس که آهم سوی او راهی شده

و زمین از همرهی با چشم من          چشمه هایش پرشده ازاشک من              

می وزد هر دم نسیم صبر کن !!          تا به کی گویم دلم را: گوش کن.!؟

کاش نور غیــب دست خالقــم             سایه اندازد به قلــب عاشقــم

آن یگانه سر نشــین بیــت دل              تک خریــدار دل بی آب و گل

من اگر هستم فقط از مهر اوست       تک دلیل ماندن دل، وصل اوست

 "برگرفته از دل"

.......

   روزها گذشت و گنجشک با خدا هیچ نگفت. فرشتگان سراغش را از خدا

   میگرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت : " می آید. من تنها

   گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی ام که دردهایش را

    در  خود نگه میدارد." و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست.

   فرشتگان   چشم به لب هایش دوختند ، گنجشک هیچ نگفت و خدا لب به سخن

    گشود : " با    من بگو از آنچه سنگینی سینه توست ! " گنجشک گفت : " لانه

   کوچکی داشتم،  آرامگاه خستگی هایم بود و سر پناه بی کسی ام. تو همان را

   هم از من گرفتی. این طوفان بی موقع چه بود ؟ چه می خواستی از لانه

‌   محقرم، کجای دنیا را گرفته بود ؟ " و سنگینی بغضی راه بر کلامش بست.

   سکوتی در  عرش طنین انداز شد. فرشتگان همه سر به زیر انداختند.خدا گفت :

  " ماری در راه  لانه ات بود. خواب بودی. باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. آنگاه

    تو از کمین مار پر گشودی. " گنجشک خیره در خدایی خدا مانده بود خدا گفت : 

 "و چه بسیاربلاها  که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی

  ام  برخاستی..."  اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود. ناگاه چیزی در درونش

  فرو ریخت. های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد...!

هر عشقی میمیرد،آغوشی میگیرد،عشق تو نمی میرد

باور کن بعـــــد از تو، دیگری درقلبم، جایت را نمی گیرد

واویلا  واویلا  واویلا   واویلا    واویلا   واویلتا

خدایا ! خدایا!منم رو سیاهم                  خدایا!خدایا!تو دانی چه خواهم

  نمیدانم آخر زدست گناهم                      توانم به راهت همیشه بمانم؟

  إلها تو خود خوب بر من گواهی              که بی خانمانم ، تویی خانمانم

  بسی آه و مویه سزاوار این دل               دل سرکش من ! خدا بی قرارم

  تو گفتی : بیا بنده پر گناهم                      شنیدم ولیک آبرویی ندارم

  تو با آنهمه فضل که بر من نمودی           مرا آزمودیّ و من شرمسارم

  ز هر امتحانی که من داده ام پس            خودم خوب میدانم خدایا که ردّم 

  چه گویم ؟چگونه شکایت نمایم؟             از این نفس نافرمانبر بی بخارم!

  خدایا تو گفتی که باید بجهدم                   و این نفس دون را به جایش نشانم

  و آنگونه روحم قوی پرورانم                 که بر نفس طماع  فائق بیایم

  در این ره چه شبها که باید نخوابم           و باید که با ذکر خود را بپایم

  وآنقدر خود را به قربت رسانم                 که راضیّ و مرضیّ درگاه تو گردم

  و اما الهی ! به تنهایی هرگز!                 در این راه مشکل موفق نگردم

  چه خوش آنزمانی که ملک و ملکوت       همه عرشیانی که ما میشناسیم

  بگویند به ما ، عاشقانه: کجایید؟              به شادی بیایید که در انتظاریم!

  أیا بار إلــــها ، امیـــدا که روزی              إلی الإنتهی در جوارت بمانیم

  و با همرهیّ همه اهل جنّـــت                  سرودی  ز وحدانیت ربّ بخوانیم

 "برگرفته از دل"

...

   خدایا بغض راه گلوی خسته و پر ناله ام را بسته است. 

   دلتنگی امانم را بریده است. دلم برایت تنگ تنگ تنگ است.

   خیلی تنگ...

    کی میشود مرا از این قفس وحشتناک رها کنی ؟

    کی می شود که روح خسته و نالان مرا طلب کنی؟

    خدا، روح من سالهاست که هوای پریدن دارد.

    عزیزمن !  تا کی میتوانم در فراغ تو به سر کنم.

    بنگر چگونه اشک گونه های بی رمق مرا طراوت بخشیده است...

     ای خدا !  تمنای وصال تو تا  اینهمه مرا طاقت نیست...

     تو را میخواهم . نمیخواهی تمنای این روح نا آرام را با وصالت به هلهله

     بنشانی؟

     ..........

      نگار من !  نکند اشتیاق من به رفتن از سر اخلاص نباشد؟

      نکند دلیلش تاب وتوان کم من باشد که نمیتوانم مشقت های مسئولی

      این عالم را تحمل کنم؟؟   

      الها ! میترسم... میترسم از اینکه شوق من برای رسیدن به بارگاه

      کبریائیت  از سرعشق خالصانه نباشد ... 

      معبود من ! نمیدانم ."توخود بر من آگاه تری".

       اما من هر لحظه در اشتیاق وصال تو تازه تر میشوم.

      خودت دستگیرم باش و مرا راهنما.

       ای تمام امید و خواسته من...

        ای حبیبم...

"بر گرفته از دل"

   سلام خدای خودم ،سلام.

"برگرفته از دل"