خدایا ! خدایا!منم رو سیاهم                  خدایا!خدایا!تو دانی چه خواهم

  نمیدانم آخر زدست گناهم                      توانم به راهت همیشه بمانم؟

  إلها تو خود خوب بر من گواهی              که بی خانمانم ، تویی خانمانم

  بسی آه و مویه سزاوار این دل               دل سرکش من ! خدا بی قرارم

  تو گفتی : بیا بنده پر گناهم                      شنیدم ولیک آبرویی ندارم

  تو با آنهمه فضل که بر من نمودی           مرا آزمودیّ و من شرمسارم

  ز هر امتحانی که من داده ام پس            خودم خوب میدانم خدایا که ردّم 

  چه گویم ؟چگونه شکایت نمایم؟             از این نفس نافرمانبر بی بخارم!

  خدایا تو گفتی که باید بجهدم                   و این نفس دون را به جایش نشانم

  و آنگونه روحم قوی پرورانم                 که بر نفس طماع  فائق بیایم

  در این ره چه شبها که باید نخوابم           و باید که با ذکر خود را بپایم

  وآنقدر خود را به قربت رسانم                 که راضیّ و مرضیّ درگاه تو گردم

  و اما الهی ! به تنهایی هرگز!                 در این راه مشکل موفق نگردم

  چه خوش آنزمانی که ملک و ملکوت       همه عرشیانی که ما میشناسیم

  بگویند به ما ، عاشقانه: کجایید؟              به شادی بیایید که در انتظاریم!

  أیا بار إلــــها ، امیـــدا که روزی              إلی الإنتهی در جوارت بمانیم

  و با همرهیّ همه اهل جنّـــت                  سرودی  ز وحدانیت ربّ بخوانیم

 "برگرفته از دل"